“Daar sta je dan, in de paardenbak in Gieten. Samen met Evelyn en mijn man. Met Evelyn heb ik een voorgesprek over welke vraag beantwoord mag worden. Er is geen vraag, alleen een gevoel, het lijkt oud, maar ik kan het niet plaatsen… is het van mij, van iemand anders? Ik zeg: het kan van alles zijn… Ik trek een kaart: “niet alles is wat het lijkt” ……
We besluiten blanco ‘de bak’ in te gaan. Daar sta je dan, in de paardenbak in Gieten. Met Evelyn en mijn man, die de ontmoeting met Edelweiss filmt. Ik heb een knoop in mijn buik. Wat vind ik dit spannend!
Het is niet mijn eerste ontmoeting met Edelweiss. Ik ken haar zolang Evelyn haar heeft. Een prachtig dier, misschien wel de beste coach van Melior. Daar ga ik dan, de bak in bij Edelweiss. Ze komt direct op mij af, ‘leest’ me door te snuffelen, bedenkt zich niet en duwt haar hoofd stevig tegen mijn buik. Ik verdwijn uit beeld van de camera. Ik begin hevig te trillen. Voel paniek. Het is groot en heftig. Edelweiss gaat tussen mij en Evelyn in staan. Evelyn loopt weg en Edelweiss volgt haar. Op afstand van mij hebben we contact. Ik kan het niet, ik durf het niet, ik stap uit de bak. Maar mijn buikpijn is niet weg. Edelweiss komt naar me toe, drukt haar billen tegen de omheining en begint te schuren. Ze wil gekriebeld worden, of is het haar irritatie? Door een eerdere ervaring ben ik bang, of gaat het over iets anders?
We blijven een tijdje zo staan. Wil ik terug? Of toch niet? Ik heb Edelweiss zulke mooie dingen zien doen bij anderen. Ze is dan zo liefdevol. Ze heeft me geen pijn gedaan, maar wel een flinke drukker gegeven. Laat ik deze kans voorbij gaan? Het trillen is wel gestopt, het lijkt op het trillen dat ik ooit in een opstelling heb gehad, toen ik iemand representeerde. Volgens de begeleider was dat doodsangst.
We besluiten Vinoesch, een kleine jonge ruin in de bak te zetten. Vinoesch heeft nog nooit gerepresenteerd, maar ieder paard zou het moeten kunnen. Hij snuffelt eerst wat. Evelyn vraagt of ik iets aan mijn knieën heb – ja ze knikken… Vinoesch gaat gelijk systemisch staan. Evelyn vraagt wat er in mijn lijf gebeurt… mijn buik is hard en ik voel veel spanning. Eigenlijk voel ik verdriet. Ik ken verdriet, maar voel ook dat een deel van het verdriet niet van mij is. Ik mag het laten gaan. Wie of wat representeert Vinoesch, die nog steeds systemisch staat? Ik zeg direct ‘opa’ (van moeders kant). Vinoesch begint te gapen. Ik trek een volgende kaart: wat is er nog niet gezegd? Ik weet het meteen: mijn opa is nog niet geëerd… ik spreek het uit als zijn kleindochter (ik heb hem nooit gekend), maar ook namens zijn vrouw en 3 dochters. Dat geeft ruimte, rust. Maar het is nog niet klaar voel ik. We ontslaan Vinoesch uit zijn rol. Hij begint direct te bewegen.
Ik ruim de pionnen op en besluit ergens anders te gaan staan. Ik krijg nieuwe pionnen en geef ze een plek. Het gaat nu over mij in het hier en nu. Sinds Corona is veiligheid een thema voor mij. Ik had Corona precies op het moment toen de oorlog met Oekraïne uitbrak. Mijn filters leken weg, alles kwam heel hard binnen. Vinoesch gaat bij de groene pion staan en knabbelt erop. Hij schenkt geen enkele aandacht aan de rode. Ik begin te vertellen dat ik veiligheid voor mijn klanten zo belangrijk vind. Vinoesch zucht. Wie ben jij nu? vraagt Evelyn. Ik ben nu de coach. Ik trek een kaart: wie of wat hoort er bij? Vinoesch maakt een hoofdbeweging richting mijn man, die alles staat te filmen. Ja, mijn man hoort erbij. Mijn veilige haven. Ik vraag hem erbij te komen. Vinoesch gaat in stand rust staan en begint te kauwen.., weg kauwen noemt Evelyn dit. Wij veranderen nog wat van positie om te testen wat goed is, maar Vinoesch maakt het niets uit. Zelfs niet als Edelweiss vanuit haar hok een hevig geluid maakt.
Daar sta je dan, in de paardenbak in Gieten. Samen met mijn man en Evelyn. De druk in mijn buik is weg. Het voelt ontspannen. Het is goed zo.
Terug in het kantoor trek ik nog een kaart: iemand anders proberen te zijn is zonde van wie je bent….
Wat een mooie sessie. De bijvangst is dat Melior er een pony bij heeft die fantastisch kan representeren, voor mensen die grote paarden minder zien zitten. Vinoesch had het nog nooit gedaan, maar stond direct ‘aan’. Wat ik nog het meest bijzonder vond was dat Evelyn vertelde dat Vinoesch het snelste vlucht van de drie. Maar hij bleef voortdurend staan/in zijn rol, wat er ook gebeurde. En Edelweiss, die normaal het alleenrecht op coachen claimt, zij vond het goed, zij heeft gedaan wat nodig was…
Een opstelling werkt nog lange tijd na. Ik voel de verandering. Je kunt dat niet uitleggen. Maar geloof me in alles wat langs kwam zitten nog vele lagen die ik nu aan het afpellen ben… Ik doe dat overigens regelmatig, een rok van de ui afpellen om op een diepere laag te komen. Immers, zover als ik zelf ben, zover kan ik mijn klanten brengen.”
Wil jij dit ook? Boek dan een gratis intake met Evelyn via het contactformulier, zodat Edelweiss, Trendy of Vinoesch je kunnen helpen.
We besluiten blanco ‘de bak’ in te gaan. Daar sta je dan, in de paardenbak in Gieten. Met Evelyn en mijn man, die de ontmoeting met Edelweiss filmt. Ik heb een knoop in mijn buik. Wat vind ik dit spannend!
Het is niet mijn eerste ontmoeting met Edelweiss. Ik ken haar zolang Evelyn haar heeft. Een prachtig dier, misschien wel de beste coach van Melior. Daar ga ik dan, de bak in bij Edelweiss. Ze komt direct op mij af, ‘leest’ me door te snuffelen, bedenkt zich niet en duwt haar hoofd stevig tegen mijn buik. Ik verdwijn uit beeld van de camera. Ik begin hevig te trillen. Voel paniek. Het is groot en heftig. Edelweiss gaat tussen mij en Evelyn in staan. Evelyn loopt weg en Edelweiss volgt haar. Op afstand van mij hebben we contact. Ik kan het niet, ik durf het niet, ik stap uit de bak. Maar mijn buikpijn is niet weg. Edelweiss komt naar me toe, drukt haar billen tegen de omheining en begint te schuren. Ze wil gekriebeld worden, of is het haar irritatie? Door een eerdere ervaring ben ik bang, of gaat het over iets anders?
We blijven een tijdje zo staan. Wil ik terug? Of toch niet? Ik heb Edelweiss zulke mooie dingen zien doen bij anderen. Ze is dan zo liefdevol. Ze heeft me geen pijn gedaan, maar wel een flinke drukker gegeven. Laat ik deze kans voorbij gaan? Het trillen is wel gestopt, het lijkt op het trillen dat ik ooit in een opstelling heb gehad, toen ik iemand representeerde. Volgens de begeleider was dat doodsangst.
We besluiten Vinoesch, een kleine jonge ruin in de bak te zetten. Vinoesch heeft nog nooit gerepresenteerd, maar ieder paard zou het moeten kunnen. Hij snuffelt eerst wat. Evelyn vraagt of ik iets aan mijn knieën heb – ja ze knikken… Vinoesch gaat gelijk systemisch staan. Evelyn vraagt wat er in mijn lijf gebeurt… mijn buik is hard en ik voel veel spanning. Eigenlijk voel ik verdriet. Ik ken verdriet, maar voel ook dat een deel van het verdriet niet van mij is. Ik mag het laten gaan. Wie of wat representeert Vinoesch, die nog steeds systemisch staat? Ik zeg direct ‘opa’ (van moeders kant). Vinoesch begint te gapen. Ik trek een volgende kaart: wat is er nog niet gezegd? Ik weet het meteen: mijn opa is nog niet geëerd… ik spreek het uit als zijn kleindochter (ik heb hem nooit gekend), maar ook namens zijn vrouw en 3 dochters. Dat geeft ruimte, rust. Maar het is nog niet klaar voel ik. We ontslaan Vinoesch uit zijn rol. Hij begint direct te bewegen.
Ik ruim de pionnen op en besluit ergens anders te gaan staan. Ik krijg nieuwe pionnen en geef ze een plek. Het gaat nu over mij in het hier en nu. Sinds Corona is veiligheid een thema voor mij. Ik had Corona precies op het moment toen de oorlog met Oekraïne uitbrak. Mijn filters leken weg, alles kwam heel hard binnen. Vinoesch gaat bij de groene pion staan en knabbelt erop. Hij schenkt geen enkele aandacht aan de rode. Ik begin te vertellen dat ik veiligheid voor mijn klanten zo belangrijk vind. Vinoesch zucht. Wie ben jij nu? vraagt Evelyn. Ik ben nu de coach. Ik trek een kaart: wie of wat hoort er bij? Vinoesch maakt een hoofdbeweging richting mijn man, die alles staat te filmen. Ja, mijn man hoort erbij. Mijn veilige haven. Ik vraag hem erbij te komen. Vinoesch gaat in stand rust staan en begint te kauwen.., weg kauwen noemt Evelyn dit. Wij veranderen nog wat van positie om te testen wat goed is, maar Vinoesch maakt het niets uit. Zelfs niet als Edelweiss vanuit haar hok een hevig geluid maakt.
Daar sta je dan, in de paardenbak in Gieten. Samen met mijn man en Evelyn. De druk in mijn buik is weg. Het voelt ontspannen. Het is goed zo.
Terug in het kantoor trek ik nog een kaart: iemand anders proberen te zijn is zonde van wie je bent….
Wat een mooie sessie. De bijvangst is dat Melior er een pony bij heeft die fantastisch kan representeren, voor mensen die grote paarden minder zien zitten. Vinoesch had het nog nooit gedaan, maar stond direct ‘aan’. Wat ik nog het meest bijzonder vond was dat Evelyn vertelde dat Vinoesch het snelste vlucht van de drie. Maar hij bleef voortdurend staan/in zijn rol, wat er ook gebeurde. En Edelweiss, die normaal het alleenrecht op coachen claimt, zij vond het goed, zij heeft gedaan wat nodig was…
Een opstelling werkt nog lange tijd na. Ik voel de verandering. Je kunt dat niet uitleggen. Maar geloof me in alles wat langs kwam zitten nog vele lagen die ik nu aan het afpellen ben… Ik doe dat overigens regelmatig, een rok van de ui afpellen om op een diepere laag te komen. Immers, zover als ik zelf ben, zover kan ik mijn klanten brengen.”
Wil jij dit ook? Boek dan een gratis intake met Evelyn via het contactformulier, zodat Edelweiss, Trendy of Vinoesch je kunnen helpen.